#45 Skąd brak korelacji między postawą a bólem?

Zła POSTAWA dosłownie zakorzeniła się w myślach ludzi jako przyczyna dolegliwości, gdy mówimy o bólu pleców, ramion lub szyi, mimo że mamy mnóstwo badań, które porównują postawy osób bez bólu z tymi z bólem i nie wskazują one istotnych różnic. Te informacje są regularnie ignorowane. Cóż, rzetelne badanie nie mają szans z „dobrą” historią bólową, zwłaszcza taką opowiedzianą przez dra Googla 😉 Zacznijmy od nauki. Laird i wsp. nie znalazł ŻADNEJ znaczącej różnicy w stopniu lordozy lędźwiowej między osobami z bólem pleców i bez. Jak zatem wygląda korelacja między postawą a bólem?


Co chcemy oceniać?

Zanim przejdziemy do odpowiedzi na to pytanie musimy zadać kilka innych związanych z tym, jak oceniamy postawę i czy są one rzeczywiście WAŻNE z naukowego punktu widzenia. Jeśli nie mamy dobrego punktu odniesienia na początek, to bardzo trudno jest obwiniać coś (patrz: postawa) za problem.

Pierwszym elementem jest brak rzeczywistych dowodów, których często brakuje podczas debat o postawie ciała. Zazwyczaj dotyczy to pomiaru lordozy w pozycji stojącej (standing lumbar lordosis). Krzywizna ta często jest obwiniana o dolegliwości bólowe i ta ocena często jest przeprowadzana w gabinetach fizjoterapeutycznych. Założeniem tej hipotezy jest to, że zwiększenie a czasem zmniejszenie lordozy lędźwiowej zwiększa dolegliwości bólowe pleców. Nachylenie miednicy ma wpływ na krzywizny lędźwiowe – co jest uznawane za istotnym czynnikiem bólu odcinka lędźwiowego.

Wiekowe już badania Heino i wsp. odkrywa, że kąt nachylenia miednicy i krzywizny kręgosłupa nie jest skorelowany! Tak więc patrzenie na położenie miednicy mówi nam bardzo niewiele o tym, co dzieje się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, którego krzywizna jest znacznie trudniejsza do zmierzenia. Nawet wcześniejsze badania Walkera i wsp. również wskazały na ten sam wyniki. Niestety ten mit jest nauczany do dzisiaj…

Schmidt i wsp. zbadali zmienność postawy stojącej u 400 osób. 332 bez bólu i 83 z bólem odcinka lędźwiowego. Odkryli, że za każdym razem, gdy stoimy, robimy to w nieco inny sposób. Autorzy w swojej pracy stwierdzili, że „stojący jest wysoce indywidualny i słabo powtarzalny”. Więc dlaczego to ma znaczenie? Krótko mówiąc, jaką postawę WŁAŚCIWIE powinniśmy zmierzyć ? Jeden pacjent bólowy może wykazywać pogłębioną lordozę, inny nie.

Oceniający powinien sobie odpowiedzieć na kilka pytań:

– Która z tych postaw jest związana z problemem?
– Czy Twoje testy mają powtarzalność i jest możliwość uśrednienia wyniku?
– Jaki masz punkt odniesienia, aby określić, czy krzywizna jest za duża, czy za mała?

Autorzy zwracają uwagę na to, że brak konsekwencji w postawie stojącej może w rzeczywistości prowadzić do „złej diagnozy i ewentualnie niepotrzebnego leczenia”. Jeśli skupiasz się na czymś, co nie jest problemem, nie skupiaj się na gdybaniu, dlaczego dana terapia nie działa lub działa tylko przejściowo.

Sugestia

Innym ważnym pytaniem dla osób oceniających postawę jest – czy jesteś BARDZIEJ skłonny do zauważenia „nieprawidłowości” postawy, gdy wiesz, że występuje ból?. Plummer i wsp. zbadał faktyczną korelację jednej z popularnych „dysfunkcji” jak dyskineza łopatki lub nieprawidłowa postawa i ruch łopatki, co często jest proponowane jako ŹRÓDŁO bólu barku.

Porównali 67 osób z bólem barku i 68 osób bez bólu. Oceniający stwierdzili, że nie ma różnicy w postawie barku lub ruchu między osobami z bólem a osobami bez bólu. Fascynujące jest jednak to, że gdy oceniający byli świadomi, że oceniają kogoś W BÓLU, chętniej łączyli występowanie problemów bólowych z postawą lub ruchem. Pokazuje to tendencję do szukania „nieprawidłowości”, które można obwiniać, gdy pojawia się ból, mimo że u osób z bólem NIE było WIĘCEJ „nieprawidłowości” niż bez. Autorzy sugerują również, że dyskineza łopatki faktycznie reprezentuje normalną zmienność między ludźmi! Ważne jest, aby pamiętać, że nie mamy naukowo zdefiniowanej „dobrej postawy”, od której w pierwszej kolejności można by bazować na odchyleniach.

Co zatem koreluje z bólem?

Badanie Chena i wsp. pokazuje, że zmiany ułożenia kręgosłupa szyjnego faktycznie korelują z wiekiem. Badanie to podzieliło uczestników na 4 grupy określone według wieku. Badacze odkryli, że wszystkie miary kątów szyi są skorelowane z wiekiem w każdej grupie, w której pacjenci nie mieli dolegliwości bólowych. Kryteria wykluczenia tutaj były dość rygorystyczne, a autorzy faktycznie wykluczyli 64 osoby, czyli 1/3 pierwotnej próby, z powodu obecnego lub wcześniejszego bólu. Mówiąc prościej, gdy się starzejemy, nasza postawa staje się „gorsza”,  jednak nie wydaje się to powodować WIĘCEJ bólu. Podsumowując, stwierdzenie ZŁA POSTAWA = BÓL nie wydaje się to tak proste.

Zapamiętaj

1) Pacjenci bólowi nie mają innej postawy niż pacjenci bezbólowi.

2) Postawa wykazuje zmienność, podobnie jak ruch.

3) Oznacza to, że Twoja ocena może nie dać Ci informacji, które Twoim zdaniem da.

4) Twoje badanie może być mylne w ocenie postawy.

5) Pozycje używane w ciągu dnia prawdopodobnie różnią się od tych, które są oceniane.

6) Wraz z wiekiem nasza postawa zmienia się i zdarza się to ludziom, którzy NIE odczuwają bólu.


Bibliografia

1) Laird RA, Kent P, Keating JL. How consistent are lordosis, range of movement and lumbo-pelvic rhythm in people with and without back pain? BMC Musculoskelet Disord. 2016 Sep 22;17(1):403. doi: 10.1186/s12891-016-1250-1. PMID: 27658946; PMCID: PMC5034504.

2) Heino JG, Godges JJ, Carter CL. Relationship between Hip Extension Range of Motion and Postural Alignment. J Orthop Sports Phys Ther. 1990;12(6):243-7. doi: 10.2519/jospt.1990.12.6.243. PMID: 18796868.

3) Walker ML, Rothstein JM, Finucane SD, Lamb RL. Relationships between lumbar lordosis, pelvic tilt, and abdominal muscle performance. Phys Ther. 1987 Apr;67(4):512-6. doi: 10.1093/ptj/67.4.512. PMID: 2951745.

4) Schmidt H, Bashkuev M, Weerts J, Graichen F, Altenscheidt J, Maier C, Reitmaier S. How do we stand? Variations during repeated standing phases of asymptomatic subjects and low back pain patients. J Biomech. 2018 Mar 21;70:67-76. doi: 10.1016/j.jbiomech.2017.06.016. Epub 2017 Jun 21. PMID: 28683929.

5) Dreischarf M, Pries E, Bashkuev M, Putzier M, Schmidt H. Differences between clinical „snap-shot” and „real-life” assessments of lumbar spine alignment and motion – What is the „real” lumbar lordosis of a human being? J Biomech. 2016 Mar 21;49(5):638-644. doi: 10.1016/j.jbiomech.2016.01.032. Epub 2016 Feb 8. PMID: 26900033.

6) Plummer HA, Sum JC, Pozzi F, Varghese R, Michener LA. Observational Scapular Dyskinesis: Known-Groups Validity in Patients With and Without Shoulder Pain. J Orthop Sports Phys Ther. 2017 Aug;47(8):530-537. doi: 10.2519/jospt.2017.7268. Epub 2017 Jul 6. PMID: 28683230.

7) Chen Y, Luo J, Pan Z, Yu L, Pang L, Zhong J, Li Z, Han Z, Cao K. The change of cervical spine alignment along with aging in asymptomatic population: a preliminary analysis. Eur Spine J. 2017 Sep;26(9):2363-2371. doi: 10.1007/s00586-017-5209-1. Epub 2017 Jul 6. PMID: 28685403.

Inspiracja: https://cor-kinetic.com/blog/

Dariusz Ciborowski
Grzegorz Ślęczka


SPRAWDŹ PRZYKŁADOWĄ TREŚĆ KSIĄŻKI

Po podaniu adresu e-mail przykładowa treść w formie PDF zostanie niezwłocznie wysłana na Twojego maila

Pobierając materiał wyrażasz zgodę na wykorzystanie Twoich danych osobowych. O szczegółach przeczytasz w Polityce prywatności. W każdej chwili możesz wypisać się z listy klikając przycisk na dole każdego wysłanego przez nas e-maila

SPRAWDŹ PRZYKŁADOWĄ TREŚĆ KSIĄŻKI

Po podaniu adresu e-mail przykładowa treść w formie PDF zostanie niezwłocznie wysłana na Twojego maila

Pobierając materiał wyrażasz zgodę na wykorzystanie Twoich danych osobowych. O szczegółach przeczytasz w Polityce prywatności. W każdej chwili możesz wypisać się z listy klikając przycisk na dole każdego wysłanego przez nas e-maila