#44 Kolano skoczka – diagnostyka i leczenie

Kolano skoczka jest schorzeniem, które dotyka najczęściej osoby uprawiające aktywność fizyczną wymagającą skakania jak np. siatkarze, czy koszykarze. W koszykówce na kolano skoczka cierpi 32% trenujących zawodowo i 12% trenujących rekreacyjnie, podczas gdy w siatkówce ten stosunek wynosi 45% trenujących zawodowo i 14% trenujących rekreacyjnie.


Kolano skoczka – anatomia

Kolano skoczka jest typem tendinopatii. Obejmuje on zmiany degeneracyjne więzadła właściwego rzepki, najczęściej spowodowane wielokrotnym przeciążeniem tej okolicy podczas powtarzalnych ruchów skakania.

Strzałkami zaznaczony jest region, który objęty jest najczęściej zmianami tendinopatii. Warto zwrócić uwagę na szerokość ścięgna, szczególnie podczas palpacji. Nie zawsze środek więzadła będzie najbardziej tkliwy.

Pewne cechy anatomiczne mogą być czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia tendinopatii. Na zdjęciu poniżej wyróżniono 3 typy rzepki, które są szczególnie narażone na przeciążenia.

A. Typ ostry; B. Typ pośredni; C. Typ tępy

Należy pamiętać o tym, że niektórzy mogą być genetycznie predysponowani do występowania tendinopatii więzadła rzepki. Również typ samego więzadła może predysponować do pojawienia się kolana skoczka.

Anterior type – typ przedni; Posterior type – typ tylny.

Kolano Skoczka – czynniki ryzyka

1) Rodzaj aktywności fizycznej wymagającej powtarzalnych ruchów skakania.
2) Budowa anatomiczna.
3) Czynniki biomechaniczne:

Rycina ukazująca możliwe czynniki biomechaniczne przyczyniające się do kolana skoczka: kontrola motoryczna tułowia oraz miednicy, tracking (ślizg) rzepki, słabsza praca mm. pośladkowych, nadmierna praca przywodzicieli, osłabienie czworogłowego uda oraz opóźniony timing m.obszernego przyśrodkowego uda, nadmierna mobilność w stawie skokowym .

4) Masa ciała.
5) Zbyt duża objętość i intensywność treningowa.
6) Zła technika skoku oraz lądowania.
7) Zbyt wczesne wdrażanie specjalizacji w sportach takich jak np. siatkówka.
8) Brak elastyczności w grupie kulszowo goleniowej, mięśniu czworogłowym uda oraz trójgłowym łydki.

Diagnostyka

Diagnostyka tendinopatii więzadła właściwego rzepki powinna zawierać:
1) Wywiad
Historia urazu, historia sportowa, choroby współistniejące itp..

2) Badanie funkcjonalne
Test palpacji więzadła właściwego rzepki,  Test Royal London Hospital, ocena funkcjonalna w dynamice w trakcie skoku, lądowania, biegu itd..

3) Badanie ultrasonograficzne
Bardzo przydatne narzędzie do diagnostyki. Dzięki niemu możemy zobaczyć w jakim stanie jest ścięgno, czy jest zwiększona ilość płynu w kaletce oraz czy samo więzadło jest przekrwione. Dzięki temu możemy wdrożyć protokół leczenia precyzyjnie dobrany do stanu pacjenta.

Badanie ultrasonograficzne z wykorzystaniem Power Doppler. Rejon ten objęty jest dużym przekrwieniem. Pacjent będzie miał dolegliwości bólowe podczas badania palpacyjnego w tym rejonie, może wystąpić obrzęk.

Leczenie

Nie istnieją jasne, jednoznaczne protokoły leczenia tendinopatii. Powinniśmy w trakcie leczenia pamiętać o interdyscyplinarnym podejściu. Powinniśmy pracować w 3 filarach, gdzie narzędzia które dobierzemy zależeć będą od predyspozycji pacjenta i terapeuty. Poniżej zostały wymienione przykładowe interwencje fizjoterapeutyczne:

1) Modulowanie dolegliwości bólowych
Terapia manualna, terapia powięziowa, suche igłowanie, przezskórna elektroliza, FDM, fizykoterapia.

2) Modulacja obciążenia
Zmniejszenie objętości i intensywności treningowej, wdrożenie ćwiczeń wzmacniających, stretchingowych, poprawiających kontrolę motoryczną, stabilizacji, równowagi.

3) Edukacja i inne

Zrozumienie przyczyny problemu, modyfikacja obciążeń, dbanie o regenerację, wdrażanie ćwiczeń akcesoryjnych, modyfikacja wagi (jeżeli jest to wymagane), zmiana techniki skoku.


Bibliografia

1) Van der Worp H, de Poel HJ, Diercks RL, van den Akker-Scheek I, Zwerver J. Jumper’s knee or lander’s knee? A systematic review of the relation between jump biomechanics and patellar tendinopathy. Int J Sports Med. 2014;35(8):714-722. doi:10.1055/s-0033-1358674

2) Ryunosuke Oikawa, Goro Tajima, Jun Yan, Moritaka Maruyama, Atsushi Sugawara, Shinya Oikawa, Takaaki Saigo, Hirotaka Takahashi, Minoru Doita, Morphology of the patellar tendon and its insertion sites using three-dimensional computed tomography: A cadaveric study, The Knee, Volume 26, Issue 2, 2019, Pages 302-309, ISSN 0968-0160, https://doi.org/10.1016/j.knee.2018.12.002.

3) Edama M, Kageyama I, Nakamura M, et al. Anatomical study of the inferior patellar pole and patellar tendon. Scand J Med Sci Sports. 2017;27(12):1681-1687. doi:10.1111/sms.12858

4) https://blogs.bmj.com/bjsm/2016/04/11/balancing-training-load-and-tissue-capacity/

5) Visnes H, Aandahl HÅ, Bahr RJumper’s knee paradox—jumping ability is a risk factor for developing jumper’s knee: a 5-year prospective studyBritish Journal of Sports Medicine 2013;47:503-507.

Dariusz Ciborowski
Grzegorz Ślęczka


SPRAWDŹ PRZYKŁADOWĄ TREŚĆ KSIĄŻKI

Po podaniu adresu e-mail przykładowa treść w formie PDF zostanie niezwłocznie wysłana na Twojego maila

Pobierając materiał wyrażasz zgodę na wykorzystanie Twoich danych osobowych. O szczegółach przeczytasz w Polityce prywatności. W każdej chwili możesz wypisać się z listy klikając przycisk na dole każdego wysłanego przez nas e-maila

SPRAWDŹ PRZYKŁADOWĄ TREŚĆ KSIĄŻKI

Po podaniu adresu e-mail przykładowa treść w formie PDF zostanie niezwłocznie wysłana na Twojego maila

Pobierając materiał wyrażasz zgodę na wykorzystanie Twoich danych osobowych. O szczegółach przeczytasz w Polityce prywatności. W każdej chwili możesz wypisać się z listy klikając przycisk na dole każdego wysłanego przez nas e-maila