Dziś parę słów na temat badania uszkodzeń głowy długiej bicepsa. Zerwanie ścięgna bicepsa nie jest rzadkością. Clayton i Court-Brown zgłosili częstość występowania zerwania ścięgna bicepsa na poziomie 0,53/100 000 populacji przy stosunku mężczyzn do kobiet wynoszącym 3: 1. Zerwanie ścięgna bicepsa było najczęstsze w szóstej dekadzie życia (średni wiek: – kobieta: 67,5 lat vs mężczyzna: 60,0 lat). Czynniki ryzyka obejmują starszy wiek, palenie tytoniu i ciężkie czynności związane z obciążeniem kończyn górnych. A jeśli uszkodzenie głowy długiej to zdecydowanie test Ludingtona! Dlaczego warto go znać (i stosować)?
Wstęp
Test Ludingtona to test, który ocenia zerwanie lub naderwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia, zarówno w odcinku dystalnym jak i proksymalnym. Test ten jest zalecany dla osób, u których można zaobserwować różnice w konturze, kształcie i napięciu bicepsa.
Mechanizm urazu – Popeye’s sign
Nazewnictwo nie jest przypadkowe. Każdy, kto widział zerwanie głowy długiej bicepsa zobaczy podobieństwa między znaną postacią z kreskówki a kończyną pacjenta objętą urazem 🙂
Zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia może wystąpić w części proksymalnej lub dystalnej, Chociaż zerwanie dystalne występuje stosunkowo rzadko. Uszkodzenie powoduje utratę supinacji przedramienia i wytrzymałości na zginanie, a także zmniejszoną odporność na zmęczenie. Najczęściej występują u osób starszych z licznymi zmianami degeneracyjnymi ścięgna lub u młodych pacjentów, którzy intensywnie uprawiają sport: podnoszenie ciężarów lub sporty wykorzystujące rzuty. Urazowi towarzyszy zazwyczaj słyszalny „trzask”. Występuje nagły, ostry ból barku. i przedniej strony ramienia Mogą pojawić się obrzęki i wybroczyny. Należy jednak wziąć pod uwagę, że u osób z przewlekłym bólem barku, ostre pęknięcie w obrębie bicepsa może poprawić „jakość ruchu”. Zwiększa się tkliwość palpacyjna w okolicy barku. No i na końcu najbardziej charakterystyczny objaw – Popeye’s sign widoczny na zdjęciach powyżej. Należy zaznaczyć, że nie zawsze mamy do czynienia w zerwaniem całkowitym. U niektórych pacjentów dochodzi do uszkodzeń włókien mięśniowych z zachowaniem pochewki mięśnia i zachowaniem ciągłości mięśnia. W takiej sytuacji nie będziemy obserwować objawu „Popeye’s sign”.
Diagnostyka uszkodzenia bicepsa
Biorąc pod uwagę powyższe informacje, diagnoza powinna być oparta o wywiad oraz palpację. Badanie ultrasonograficzne barku stało się niezawodnym narzędziem do diagnozowania zerwania ścięgna bicepsa. Badanie USG ma wysoką czułość (88%), swoistość (98%) i dokładność (97%) w celu identyfikacji zerwania ścięgna bicepsa o pełnej grubości. Jednym z testów, który pomoże w ocenie uszkodzeń bicepsa i określeniu stopnia napięcia mięśnia jest test Ludingtona.
Test Ludingtona
Przebieg badania: Pacjent w pozycji siedzącej z wyprostowanymi plecami, oparty plecami do badającego. Pacjent jest instruowany, aby splótł obie ręce na czubku lub z tyłu głowy, aby łatwiej podtrzymać ciężar kończyn górnych. Badający ustawia się za plecami pacjenta, aby wypalpować i chwycić obustronnie głowy długie bicepsa. Następnie pacjent proszony jest o wywołanie napięcia/skurczu bicepsa, na przemian z rozluźnieniem. Brak wyczuwalnego napięcia po stronie urazu może świadczyć o całkowitym lub częściowym zerwaniu bicepsa. Więcej o testowaniu mięśnia bicepsa znajdziesz w książce „Testy kliniczne w fizjoterapii”.
Leczenie uszkodzenia bicepsa
Dobranie leczenia powinno być dobrane indywidualnie do pacjenta. Musimy wziąć pod uwagę stan kliniczny pacjenta jak i jego oczekiwania. Czy jest to osoba młoda, sportowiec, którego praca kończyny górnej opiera się o ruchy rzucania, dźwigania przedmiotów? Czy może osoba ma pracę biurową i nie łączy swojej przyszłości z sportem ? Należy pamiętać również, czy uraz był świeży, czy nie. W wielu przypadkach jednak dąży się początkowo do leczenia zachowawczego, a operacje w szczególnych wypadkach oraz u osób, u których leczenie zachowawcze jest nieskuteczne.
Opcje leczenia są początkowo nieoperacyjne, a postępowanie chirurgiczne jest zarezerwowane dla przypadków opornych na leczenie. W ostatnich latach tenodeza bicepsa i tenotomia stały się podstawą leczenia operacyjnego. Postępowanie w przypadku zmian bicepsów musi również uwzględniać inne patologie barku, ponieważ często nie są one odosobnionym objawem. Chociaż trwa debata na temat najlepszych opcji leczenia urazów głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia, przegląd aktualnej literatury dostarcza ważnych zasad, które mogą pomóc w podejmowaniu decyzji klinicznych.
Co mówi twórca testu – Ludington na temat uszkodzenia bicepsa?
Ciekawostka 🙂
Czasy się zmieniają, podejście do fizjoterapii, leczenia pacjentów również. Jakie stanowisko przyjmował Ludington? Poniżej krótkie wnioski z badania oraz link bezpośrednio do jego artkułu.
„Niestety uważna analiza sytuacji daje pewność, że jakakolwiek opinia dotycząca miejsca uszkodzenia na podstawie wyników klinicznych i radiologicznych jest w najlepszym razie bardzo zawodna. (…) Intensywność bólu w momencie zerwania jest w ocenie urazu jedynie orientacyjna. Poza tymi dwoma wskazaniami, wszystkie inne objawy są wspólne dla obu klas i jest pewne, że miejsce pęknięcia można jednoznacznie określić dopiero po ustaleniu go za pomocą zabiegu operacyjnego. Bez względu na miejsce pęknięcia lub sposób, w jaki zostało wywołane, właściwym leczeniem jest operacja. Środki łagodzące nie dają żadnych perspektyw ulgi. Niepełnosprawność jest trwała, chyba że zostanie skorygowana przez operatora. Doskonałe wyniki uzyskano we wszystkich przypadkach operowanych w okresach od kilku dni do czterech lat po wystąpieniu niepełnosprawności. Technika polega na prostej sekcji anatomicznej. Ryzyko dotyczy infekcji i powinno być minimalne, ponieważ warunki są całkowicie pod kontrolą operatora. Konieczny pobyt w szpitalu jest krótki, a zwykły okres powrotu do pełnej sprawności wynosił około trzech miesięcy.”[2]
Link do pełnego artykułu:
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ ORYGINALNY TEKST LUDINGTONA
Podsumowanie
1) Wywiad, badanie funkcjonalne i badanie obrazowe powinny współgrać z sobą. Badanie ultrasonograficzne może być niedrogim, łatwo dostępnym narzędziem diagnostycznym, które pomoże potwierdzić diagnozę.
2) Leczenie powinno być zachowawcze, jednak w szczególnych wypadkach operacja wydaje się lepszym rozwiązaniem. Bliższe zerwanie ścięgna bicepsa można leczyć terapią niechirurgiczną.
3) Nie ma jednoznacznych protokołów postępowania, jednak dane i badania, które są tworzone w przyszłości mogą pomóc nam w doborze odpowiednich interwencji.
Dariusz Ciborowski
Grzegorz Ślęczka
Bibliografia
1) Gupta S, Crocker A, Scheirer J, Alweis R. Images in clinical medicine: Popeye’s sign. J Community Hosp Intern Med Perspect. 2013;3(2):10.3402/jchimp.v3i2.20688. Published 2013 Jul 5. doi:10.3402/jchimp.v3i2.20688.
2) Ludington NA. RUPTURE OF THE LONG HEAD OF THE BICEPS FLEXOR CUBITI MUSCLE. Ann Surg. 1923 Mar;77(3):358-63. doi: 10.1097/00000658-192303000-00018. PMID: 17864801; PMCID: PMC1400360.
3) Chen RE, Voloshin I. Long Head of Biceps Injury: Treatment Options and Decision Making. Sports Med Arthrosc Rev. 2018 Sep;26(3):139-144. doi: 10.1097/JSA.0000000000000206. PMID: 30059449.
4) https://www.physio-pedia.com/Ludington%E2%80%99s_Test
5) Lim CH, Lee KA, Liew JW. Znak Popeye’a: zerwanie ścięgna bicepsa. BMJ Case Rep. 2020 Feb 4;13(2):e234205. doi: 10.1136/bcr-2019-234205. PMID: 32024720; PMCID: PMC7035858.
Więcej na temat testów klinicznych
Książka „Testy kliniczne w fizjoterapii. Badanie narządu ruchu”. Ponad 250 testów do oceny mięśni, kości i stawów na 350 stronach:
E-book „Testy kliniczne w fizjoterapii. Badanie narządu ruchu”. Ponad 250 testów do oceny mięśni, kości i stawów na 350 stronach w wersji elektronicznej:
Kurs online „Testy kliniczne w fizjoterapii. Badanie narządu ruchu”. Ponad 200 filmów uczących poprawnego wykonania testów:
Kursy stacjonarne „Diagnostyka ortopedyczna w fizjoterapii. Testy kliniczne” w całej Polsce:
W skrócie: Testy kliniczne w fizjoterapii, książka Testy Kliniczne w fizjoterapii, kursy dla fizjoterapeutów, techników fizjoterapii, lekarzy, masażystów, terapeutów manualnych, studentów fizjoterapii i medycyny
